غبطه...

گاهی خدا به کار ِ خودش غبطه می خورد
خلقت به شاهکار ِ خودش غبطه می خورد

وقتی خدا امام رضا(ع) خلق کرده است
حتی به ابتکار ِخودش غبطه می خورد

عالم به دور گنبد ِ او در طواف و بعد
در سیر ... بر مدار ِ خودش غبطه می خورد

هر کس که در حریم ِ حرم خاک می شود
در حشر بر مزار ِ خودش غبطه می خورد

گندم فروش ِ دور ِ حرم در خیال ِ خود
حتی به کار و بار ِ خودش غبطه می خورد

اینجا حریم ِ حضرت سلطان ِ ارتضاست
هرکس به اختیار ِ خودش ... غبطه می خورد

یک زائری هنوز حرم هم نیامده
بر حال و روزگار ِ خودش غبطه می خورد

آنجا یکی نشسته و مشغول گریه است
دارد خودش کنار ِ خودش غبطه می خورد

آتش گرفته است یکی آن طرف تر و
در اوج انتحار ِ خودش غبطه می خورد

تکرار هم نمی شود این لحظه های ناب
بیدل در انتظار ِ خودش غبطه می خورد

صاحبدلی کنار ِ ضریحش نشسته است
با شوق ِ چشم ِ یار ِ خودش غبطه می خورد

نقاره ها برای چه دارند می زنند ؟!
وقتی دف و سه تار... خودش غبطه می خورد

سر را گرفته بر سرِ دستش شهید عشق
بر چوبه های دار ِ خودش غبطه می خورد

شاعر تمام می شود و شـــعر هم تمام
دارد به حال ِ زار ِ خودش غبطه می خورد

... فردا را

به استقبال باید رفت از امروز فردا را

مگر دستی بگیرد دستهای بسته ی ما را

شبیه قصه ی یوسف نشسته گوشه ی زندان

و  یا از انتهای چاه میبینیم بالا را

همه مردیم و محتاج مسیحایی دمی هستیم

ید بیضا فقط می خواهد و اعجاز موسا را

از این ساحل که طوفانیست باید دل به دریا زد

که یک قطره نمیخواد به جز آغوش دریا را

تبری میکنیم از غیر چشم یار ادرکنی

وبعد از آن میاویزیم گیسوی تولا را

محرم آمده از راه تنها فرصت بودن

و باید ساخت با این روضه ها بنیان دنیا را

معلم روی تخته با گچ قرمز مشخص کرد

برای عالم و آدم خودش موضوع انشا را...