سی و سه سال ...

دم می زنی تمام دلت بال و پر شود

خون می خوری که دار و ندارت جگر شود

انگار قسمت تو و دیوانگی توست

باید سی و سه سال * از این زخم سر شود

شاید رسیدی و سر راه بهشت ِ قرب

یک روضه هم شنیدی و این چشم تر شود

وقتی پدر برای پسر گریه می کند

دنیا بعید نیست اگر پر شرر شود

من با همین زمین و زمان سینه می زنم

روزی قضا نوشته که روزی قدر شود

چیزی نمانده است به پایان و ابتدا

باید صد و سی و سه غزل ... شعر تر شود

*در روایتی خوانده بودم سی و سه سالگی نقطه ی عطف عمر شیعیان است.