... همین(.)

کانون ِ اتّفاق ِ غزل چشم های توست

شاعر اگر شدم.. دلم انگار جای توست

مضمون تازه نیست که این حال کهنه ام

تکرار های نو شدنم در رسای توست

در تنگنای قافیه ها می رسم به عشق

عشقی که ساکن ِ ابد ِ کربلای توست

عالم برای خضر شدن گوشه ای نداشت

شش گوشه مانده بود که آن هم بنای توست  

وامانده ام ز معنی " دنیا علی العفا"*

گویا تمام معنی آن زیر پای توست

این دستمال گریه اگر باز تر شده

تقصیر چشم های من و روضه های توست

.

.

.

من را برای کشته شدن انتخاب کن

این مصطفای هیچ.. تمامش برای توست 

---

*حضرت اباعبدالله علیه السلام پس از شهادت حضرت علی اکبر(ع) فرموده باشند: علی(ع) علی الدنیا بعدک العفا...(بعد از آنکه مثل تویی از دنیا برود. دگر خــــــــاک بر سر دنیا و زندگانی دنیا)

 و من با خودم می گویم اگر ارباب ع در عالم حضور هزار و چند صد سال پیش و در عالم غیاب ، همان ازل؛ این جمله را فرموده باشند.. دیگر چه چیز هویت دارد و معنا دارد و... "خسته ام از لفظ و معنی.. روضه خوان من کجاست؟!"