پـیــراهـنِ پاره ای گرفتیم...

مستان که کناره ای گرفتند     معشوقِ هزاره ای گرفتند

از طرزِ نگاه های ساقی          آشوبِ دوباره ای گرفتند

با غیرِ کسان نمی نشینند       از میکده چاره ای گرفتند

از حال و مقام ها گذشته        پـیــراهـنِ پاره ای گرفتند

رازی ز ندای نی شنیدند        خورشید و ستاره ای گرفتند

از چرخش چارفصل اما          افسوس، بهاره ای گرفتند

پ.ن: این شعر برای سال هشتاد و دو است... شب های کنکور که انگار قرار بود همه ی تست ها از دیوان حافظ بیاید!... حتا حساب دیفرانسیل و انتگرال!... یکی از دوست داشتنی ترین شعرهایم.... برای خودم البته!