سلام... امشب قرار گذاشتم تا هر موقع بیدار باشم شعرهایی را که می نویسم بر_خطّ توی وبلاگ بذارم. همین!
این غزل را توی راه نوشتم... در حینِ آمدن به همین جا که هستم.
تظاهر می کنم هستم ولی در اصل نابودم
میانِ کثرتِ بی راهه ها.. گم کرده مقصودم
گریزان اَم زِ هر چیزی که از هستی نشان دارد
خودم را در عَدَم گم کردم و در خویش مفقودم
تضادِ بینِ عشق و نفرتم دیوانه اَم اصلن
به تارِ شعر می بافم خیالِ یار در پودم
به دستِ چشمِ نا آرامِ تو آرام می گیرم
دو روزی برکه ام.. یک روز دریایم.. دَمی رودم
نه موسای کلیم اَم... نه خلیلِ بت شکن اما
کنون در بندِ فرعونم.. اسیرِ چنگِ نمرودم
همه در رنج بودند و منِ بی قید خوش بودم
الهی عفو می گویم اگر یک روز آسودم
مرا چشمِ امیرالمومنین اَم(ع) بنده می خواهد
به روی چشم... من در بارگاهِ عشقِ معبودم
مسلمان اَم به تسلیمی که از سِلمِ تو می آید
من از روزِ ازل در روضه هایت گریه کن بودم
{وَانْظُرْ اِلَىَّ نَظْرَةً رَحیمَةً تَنْعَشُنى بِها}
خوب
خوب خوب
خیلی خوب
شعر داغ یه مزه ی دیگه ای داره
دیوانه ام اصلا ش رو هستم!
دمتون گرم عا اااالی بوود
مخلصم