چشمۀ چشمهایش

اَللَّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ شاعِرٍ شَعَرَ حَقَّ چَشْمْ هایَشْ

چشمۀ چشمهایش

اَللَّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ شاعِرٍ شَعَرَ حَقَّ چَشْمْ هایَشْ

پیکرِ بی جانِ خود را تا محرّم می کشیم


درد های مشترک داریم با هم می کشیم

آخرش هم خوب با این دردها دَم می کشیم

 

پخته و خامی و گمنامی و مشهورِی ِ ما

جمعِ اضدادیست کز تقصیرِ آدم می کشیم

 

با یقین.. تردید و شکّ را روی دوشِ خویش تن

تا به منزلگاه ِ قرب ِ خویش مبهم می کشیم

 

از همه داریم زخمِ خاصِ خود را می خوریم

از رفیق و نارفیق و خویش و عالم می کشیم

 

نشئگی ِ این دو نخ سیگار هم بی فایدست

ای به روی چشم مادر... بیشتر کم می کشیم

 

...

خسته از این روزهای تلخ و تکراری و پوچ

پیکرِ بی جانِ خود را تا محرّم می کشیم


نظرات 1 + ارسال نظر
روحانی سه‌شنبه 6 اسفند‌ماه سال 1392 ساعت 08:21 ق.ظ

آخ چقد خوب بود.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد