شمع با سوختنش انس گرفته...

دلِ ما ارزشِ دیوانه شدن را دارد

جَنمِ ساکنِ می خانه شدن را دارد

دست می گیرم و از آبِ لبت می نوشم

دست انگیزه ی پیمانه شدن را دارد

تو فقط لیلی ِ ما باش... جنونش با ما

قصه مان فرصتِ افسانه شدن را دارد

این چه سرّی است که تا زلف به هم می ریزی...

پنجه ی دل هوسِ شانه شدن را دارد؟!

شمع با سوختنش انس گرفته... وَرنه

هر سحر غایتِ پروانه شدن را دارد