الا امام ِغریبان(ع) مرا به نام ِ خودت کن

من آمدم به حرم تا کمی بهانه بگیرم

کنار ِ صحن و سرایت هوای خانه بگیرم

کنار پنجره فولاد و کُنج ِ صحن ِ گوهرشاد

سه ماه مست و غریبانه آشیانه بگیرم

وَ در قنوت ِ نمازم ... قمار ِ کهنه ببازم

به رسم ِ قبله نمایی تو را نشانه بگیرم

اگر چه خسته ی راهم... اگرچه غرق ِ گناهم

خوشم به برکت ِ آهم مگر جوانه بگیرم

تویی رَفیق ِ قدیمی ... تو سفرده دار ِ کریمی

کبوترم که ز دست ِ تو آب و دانه بگیرم

الا امام ِغریبان(ع) مرا به نام ِ خودت کن

که بار ِ عشق ِ شما را به روی شانه بگیرم