یکی از دوستا پریروزا گف یه دس خط از چرکنویساتو بذار تو بلاگت... مام که خوره ی این کارا و خُل و چلِ وضعیتای پُست مدرنیم. فی الواقه به دستخطِ علمی-تخیّلیم هم واقفم.
{ای که با نقدت هوس داری که خوش نامم کنی
اتفاقن در غزل بی اعتباری خوش تر است
امتحانی سخت ما را این چنین دیوانه کرد
بینِ عقل و عشق دیدم... عشق آری خوش تر است
بخشی از یک غزل منتشر نشده حتا!!}
خوشبحالت که تنهایی برات نعمته. تو و تنهایی ، یه زوج خوشبخت رو تشکیل میدین!
این روزها اگر یادت افتاد که میدونم نمیفته، برام دعا کن. دوست دارم عزیزی مثل تو برام دعا کنه.