غروبِ جنوب

باد می آمد و انگیزه ی رسوایی داشت

گیسوی پرده نشین منعِ تماشایی داشت

آنچه مردان جهان را طلب از خوبی بود

روی هم رفته نگاه تو به تنهایی داشت

ما تعلق زدگانیم که در آمد و رفت

روح مان خاطره ی عالم بالایی داشت

چه بگوییم به شرحِ دل دیوانه ی خویش

دیده هامان سخن از یک دل دریایی داشت        

 (عکس: اواخر 95 - نخل های حوالیِ شوش)