با پای خود مرا به سرِ دار می کشی...

تاکی که سر به شانه ی دیوار می کِشد

مستیِ استفاده ی آن کار می کشد

بر شانه های من اثرِ هجرِ سال هاست

عاشق همیشه نازِ تو را بار می کشد

بعد از سی و سه سال مگر این که جذبه ای

ثابت کند که عشق به انکار می کشد

وصفِ شباهتِ تو و یوسف... خمار را

تا پُر کند پیاله به بازار می کشد

عزمِ جهادِ اکبرِ با خویش تن مرا

دیوانه وَش به عرصه ی پیکار می کشد

آخر همین که جذبه ی چشمت اثر کند

با پای خود مرا به سرِ دار می کشد