جهل مرکب

چه غم‌هایی که در دل بود و رازش را ندانستم

دلم آشفته بود و من نیازش را ندانستم

خدا گاهی تنزل کرد قدر آه مخدوشم

من بی‌هوده اما قدر نازش را ندانستم

قراری آمد و من بی‌قرار رفتش ماندم

چه اوقات خوش‌آهنگی که سازش را ندانستم

هزار و یکشبم پایان گرفت و بعد از آن شب‌ها

شروع بی‌حد و پایان بازش را ندانستم

توقع داشتم آیینه رنگ صورتم باشد

که معنای حقیقت یا مجازش را ندانستم

به خوابم برد و آمد خود به خوابم برد من را هم

عراق و شام یا مصر و حجازش را ندانستم

حقیقت غایتی دارد در این دنیا به گودالی

فرودش را ندانستم فرازش را ندانستم