گرچه قربی نیست اما گوشه میخانه هست...

آیینه بودن از همه دردی سرودن است

دردم زکات این همه آیینه بودن است

در حالتی که گیسویت از باد جاری است

دیگر چه فرصت گره از دل گشودن است

شکر خدا که از تو خماریم تا ابد

تا نشئگی دوای دل از زخم سودن است

روز و شب وجود مرا وقت خواب نیست

آغوش تو چه جای چو مایی غنودن است

از رنگ آه پی برد عاشق به ننگ خویش

پس روضه تو فرصت گفت و شنودن است