این راه را نهایت صورت کجا توان بست

از سرزمین غربت و حیرت گذشته‌ام

از روزهای خستۀ عادت گذشته‌ام

از دوری‌ات که قصۀ آتش گرفتن است

ماندم چگونه شد به سلامت گذشته‌ام

تقدیر جان و تن به جدایی چگونه است

من کی از این پیالۀ قسمت گذشته‌ام

تا آمدم به خود تو نشستی مقابلم

بیچاره من که از تو به غفلت گذشته‌ام

یکتاترین فقط به هوای خیال تو

از های و هوی کوچۀ کثرت گذشته‌ام

می‌شد ز هر نگاه تو جان داد و جان گرفت

دیوانه‌ام  از این همه فرصت گذشته‌ام

در بند خویش بودم و غافل شدم ز تو

افسوس از انتظار به حسرت گذشته‌ام

وقتی برای هر نفسم یک بهانه هست

وامانده‌ام چرا ز کنارت گذشته‌ام

ای مرگ دیگر از تو هراسی به سینه نیست

از زندگی به عشق شهادت گذشته‌ام