خدا را شکر، دل را خواست تا دیوانه اش باشد

چه دورِ باطلی... وقتی که کعبه خانه اش باشد

چه می گردیم ما؟ جبریل هم پروانه اش باشد

نه تنها هر چه مخلوق است مدهوش اَند از جامش

رسول الله(ص) هم مستِ می ِ پیمانه اش باشد

علی(ع) ممسوسُ فی ذاته... تَمادَت فی مناجاته

و هر چه هست در واقع، همه بیعانه اش باشد

به حکمِ لا فتا الاّ علی(ع) لا سیف الاّ... هم

خدا تکبیر گوی ضربه ی جانانه اش باشد

نمی افتد به دامِ هیچ وهمی جلوه ی عنقاء

که مرغانِ هوایی بندِ دام و دانه اش باشد

قَلَعتُ‏ بابَ خیبر را بنور ربّها... حیدر(ع)

که این یک باب از صدها هزار افسانه اش باشد

به حالِ خویش می بالم... که در این پختگی کالم

خدا را شکر دل را خواست تا دیوانه اش باشد