فکر کن دیوانگی سادست... مثل عاقلی

دل اگر هم هست... اما زخم... اما بی دلی

من به پای روضه هایی که شنیدم سوختم

حاصل بزم مجانین چیست جز بی حاصلی؟

چاره ی ققنوس هم در آتش نمرود بود

همچو ابراهیم در طیّ ِ طریق ِ کاملی

خضر من سرّ طریقت را به یک دم فاش کرد

سهل خواهد شد از این پس سختی هر مشکلی

جاهلی می گفت با من عالمی بر فنّ شعر

تو به این دیوانه بازیهای شعرت عاملی؟