بر سر ِ کوی وصالش سر ِ کاریم هنوز

سحر از زلف سیاهش شب ِ تاریم هنوز
   اندکی صبر بر این غصّه نداریم هنوز

آس ِ تک خال ِ لبش قرعه ی ما افتاده
از همین است که سرگرم ِ قماریم هنوز

چون خطاپوشی او سخت مسجّل شده بود
سخت مشغول ِ می و شعر و سه تاریم هنوز

تا از انواع ِ نگاهش صله بر می آید
غرق ِ آوردن از عمر... دَماریم هنوز

سرمه دانی مگر از خاک رهش بر گیریم
در پی ِ پا شدن ِ گرد و غباریم هنوز

جرعه ا ی داد که وابسته کند آدم را
آدمی مُرده... که، ما نیز خماریم هنوز

بازی ِ لفظ به معنا و حقیقت نرسد
ما که بازیگر ِ شعریم و شعاریم هنوز

در مقاتل اثری از تن ِ بی رونق نیست
 باید از پیکرمان تیغ در آریم هنوز

دست ِ تقدیر که خون را به جنون آغشته
باورش نیست دم ِ چوبه ی داریم هنوز

    کار از کار گذشتست که آب ِ از سر ِ ما
"بر سر ِ کوی وصالش سر ِ کاریم هنوز"