من و حافظ

قطع و وصلی است میان ِ لب ِ ناب ِ من و تو
گو که پی برده به الفاظ ِ خراب ِ من و تو

"محتسب شیخ شد و فسق خود از یاد ببرد"
حال افتاده به دنبال ِ عتاب ِ من و تو

"ما کجاییم و ملامت گر بی‌کار کجاست"
آن که یک عمر کند صرف ِ جواب ِ من و تو

"هر که آمد به جهان نقش خرابی دارد"
منتها ریخته آن را به حساب ِ من و تو

"پنج روزی که در این مرحله مهلت داریم"
پنج روزیست پر از رنج و عذاب ِ من و تو

"ظاهراً حاجت تقریر و بیان این همه نیست"

که بریزند حضوری به غیاب ِ من و تو

مصرع ها داخل گیومه از حضرت حافظ