هم این چنین که شنیدم.. هم آن چنان که نگفتی
هنوز منتظر اصل ِ داستان که نگفتی
نگفته رفتی و ماندی.. نمانده گفتی و رفتی
چقدر حرف و حدیث این میانمان که نگفتی
بگو مگر به اشاره.. به ابرویی.. به نگاهی
بگو هر آنچه تو خواهی... به هر زبان که نگفتی
فقط بگو.. که خرابم.. بگو.. که نقش ِ بر آبم
شبیه آن شب و آن لحظه ها!.. همان که نگفتی!
لبم هم اینکه لبت را... چه گفتگوی قشنگی
ولی چه حیف "چرایی" نماند و .. آن که نگفتی...
مرثیه زیبایی بود...
مصرع دوم از بیت چهارم رو نتونستم خوب بخونم.
ممنون.
از لحاظ وزن یا محتوا؟!
از لحاظ وزن
ولی وزنش درسته ها!!