قصّه ی عهدی که نشکستیم با پیمانه هست

تا که چوب ِ دار هست و تا سر ِ دیوانه هست

قصّه ی عهدی که نشکستیم با پیمانه هست

باز هم باید خدا را شکر کرد این روزها

گرچه قُربی نیست.. اما گوشه ی میخانه هست

ما به آبادی ِ دل پیش ِ شما دل بسته ایم

تیشه را بردار دیگر.. دل خودش ویرانه هست

صورت ِ شمعیم و می ریزیم پای ِ خویشتن

در شب ِ قدر ِ نگاهت بیش و کم پروانه هست

بوی عطرت هست. رویت نیست. زلفت هست و نیست

ریسمانی تا رسیدن تا لبی رندانه هست

ناله های ما به گوش ِ جان ِ عالم می رسد

روضه چون باشد همیشه نعره ی مستانه هست