صفر نهصد و ...( ده رباعی)

صفر نهصد و ... هی... چقدر خطش رندست

عمّامه ی شیخ ِ ما همیشه گُندست

لا حول ولا قوه الا با الله

این شیخ همش تیترِ یکِ لوموند است

 ***

تا این که خریم رویمان پالان هست

تا گورخریم فرصت جولان هست

باید که ادامه داد به عرعرها

تا این که بفهمند هنوزم جان هست

 ***

خب آخرش؟.. انقلاب کردیم که چه؟

این قدر شعار باب کردیم که چه؟

آن فسق و فجورها چه ایرادی داشت؟

سی سال فقط ثواب کردیم که چه؟

 ***

آخوند که هست... تازه صد جا بوده

مسئولِ عقیدتیِ ناجا بوده

با نیت قربه الی القالی باف

در کاشتن درخت کاجا بوده

 ***

با قمپز و ژست انتقادی.. دادی

به ریز و درشت... صف و ستادی.. دادی

دادن شده بود کار هر روز و شبت

یک عمر فقط باجِ زیادی دادی

 ***

با طرح سوال ها نترسید از ما

با شرح مثال ها نترسید از ما

ما کفترِ جلدِ حاکمیّت هستیم

با این پر و بال ها نترسید از ما

 ***

یک ساعت و نیم روده درازی می کرد

با آیه و با حدیث بازی می کرد

با پاکتِ پولِ منبرش... حاج آقا

مخ می زد و خرجِ ناز و نازی می کرد

***

انگار از اول اشتباهی بودیم

ما تلخی یک امید واهی بودیم

افتاده به روی دوش ما از چپ و راست

این قدر که ما فراجناحی بودیم

 ***

از بخت سپید در سیاهی بودیم

از بخت بلند در تباهی بودیم

ما برگ برنده ایم تا می بازیم

ما دفتر شصت برگِ کاهی بودیم

 ***

هیچیم ولی همیشه هستیم همه

جامیم که خورده و شکستیم.. همه

ما چشم امید به گریبان داریم

که چاک کنند... پس نشستیم همه