حافظ هر آن چه گفته اصولاً همان شدست

اول - چند وقت پیش مطلبی نوشته بودم درباره ی شعر و متن. برای اینکه گمش نکنم گذاشتم توی آن یکی وبلاگم که دست نوشته هایم هست. خواستید بخوانید. شاید حرف و تجربه ی جدیدی باشد.

پراکنده های ماقبل از شعر! ... یا ... کلماتی که شعر نشدند!

دوم - یک ماهی هست تقریبن بیشتر روی کاغذ شعر نوشتم... و خب حوصله می خواهد نظم و ترتیب دادن به نوشته های یک ذهن آشفته و بعد انتشارشان در وبلاگ یا فضای مجازی. پس برای به روز بودن وبلاگ چند بیتی بر_خطّ می نویسیم. که یک چیزی نوشته باشیم.بعد تر وقت شد اصلاح می شود!

این عاشقانه هدیه ای از آسمان شدست

این عاشقانه ها همه اش داستان شدست

حتا خیالِ شاعری ام قد نمی دهد

وصفش کنم چگونه دلم امتحان شدست

از هفت خوانِ سختِ تغزّل گذشته ام

با بیتی از کتابِ تو قدّم کمان شدست

فصلِ بهار بودم و وقتی تو آمدی

هر چارفصلِ زندگی ام چون خزان شدست

حافظ درست حدس زده... عشق مشکل است

حافظ هر آن چه گفته اصولاً همان شدست

پس بی دلیل نیست که من فال می زنم

پس بی دلیل نیست که طبعم روان شدست

هر شاعری به وُسع خود از عشق گفته است

شکر خدا که چند غزل سهممان شدست

بگذار بگذرم برسم به نگاه ِ تو

حالا که چشم های تو آتش فشان شدست

حالا که زل زدم به تو از راهِ دورِ دور

از پشتِ اشک روی تو رنگین کمان شدست

آواز داده ای  به تمام ِ پرنده ها

طوری که مرغ عشق شبیه بنان شدست

این واژه های خسته مجالی نمی دهند

دیگر خیالِ نازکِ من .... بی زبان شدست

تقصیرِ من که نیست... مقصر حضور توست

از بس که در تمام وجودم عیان شدست

....

ای جان... ببین که وسعت آغوش تنگ تو

بی انتها تر از همه ی آسمان شدست