تن مانده بر زمین و سرم سوی یار... پر

بلا خوش است.. کماکان به من بلا بدهید

به قصدِ قربت و همراهیِ شما بدهید

مرا به تیغِ کریمانه ای شهید کنید

اگر لیاقتم این نیست... تیغ را بدهید

خودم به پای خودم می روم به مقتلِ خویش

شما نماز بخوانید و بوریا بدهید

ولی ... چه بهترم این که مرا کفن نکنید

به سترِ پیرهنِ پاره ای بها بدهید

تمامِ پیکرِ من وقف روضه های شماست

که زود پس بدهیدش... جداجدا بدهید

مریضِ معصیتم ... چاره ام نگاه شماست

مرا حرم ببرید و مرا شفا بدهید

دچار خستگی و روزمرّگی شده ام

مرا به دستِ علمدار(ع) کربلا بدهید