سیرابِ نازم از دل بی‌مدعای خویش

چشمت به ناز آمد و دنیا  تمام شد

این چند روزه وقت تماشا تمام شد

سیراب گشته آب هم از تشنگی ما

یک جرعه سر کشیدم و دریا تمام شد

مانند خضر می‌شد اگر دل نمی‌سپرد

مجنون که مثلِ طاقتِ لیلا تمام شد

با گریه جاری است خیالِ همیشه‌ات

هر روز با امید به فردا تمام شد 

این جاده را که هیچ کسی پا نذاشته

گفتم شروع می‌کنم اما تمام شد

از عمر هرچه بود همان حول و حوش عصر

روزی که شد حسینِ(ع) تو تنها تمام شد